تأثیر پرایمینگ بذر بر رشد رویشی، محتوای کلروفیل، محتوای آب نسبی و توزیع ماده خشک در رقم گلدشت گلرنگ در شرایط تنش شوری

به منظور ارزیابی اثر تنش شوری و پرایمینگ بر رشد رویشی و برخی ویژگی های فیزیولوژیک گلرنگ، رقم گلدشت، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه ولی عصر رفسنجان در سال 1388 اجرا شد. تیمارها شامل پرایمینگ بذر در چهار سطح (بدون پرایمینگ، پرایمینگ با آب مقطر، پرایمینگ با کلرید سدیم و پرایمینگ با نیترات کلسیم 20 میلی مولار به مدت 24 ساعت) و شوری در چهار سطح (صفر، 8، 16 و 24 دسی زیمنس بر متر) بودند. نتایج نشان داد که با افزایش شوری، صفات وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک ریشه، ارتفاع ساقه، سطح برگ و وزن خشک گل آذین کاهش معنی داری یافت. افزایش شوری، تسهیم ماده خشک را به طور معنی داری متأثر کرد. به طوری که با افزایش شوری، توزیع ماده خشک بیشتر به سمت ساقه و گل آذین بود. لیکن با کاهش توزیع ماده خشک به سمت ریشه و برگ ها همراه بود. با افزایش سطح شوری، نسبت ریشه به ساقه به طور معنی داری کاهش یافت، که بیانگر انتقال بیشتر ماده خشک به ساقه در شرایط تنش شوری است. هر چند که افزایش شوری به-طور معنی داری وزن خشک ریشه را کاهش داده بود. در شوری 24 دسی زیمنس بر متر، این رقم گلرنگ ماده خشک بیشتری را به ساقه در مقایسه با ریشه و برگ منتقل می کند. نتایج مقایسه میانگین ها بیانگر کاهش بیشتر محتوای کلروفیل برگ و عدد spad در سطوح بالاتر شوری بود. سطح برگ و ارتفاع بوته تنها در شوری بیش از 16 دسی زیمنس بر متر کاهش معنی داری نشان دادند. نتایج این پژوهش به-طور کلی نشان داد که رقم گلدشت گلرنگ در مرحله رشد رویشی، به علت وجود برخی سازوکارهای مقاومت به تنش شوری در این گیاه، می تواند شوری تا سطح 16 دسی زیمنس بر متر را با کاهش محسوس در وزن خشک ساقه و ریشه تحمل کند. هر چند تأیید دقیق این نتیجه نیازمند یک پژوهش مزرعه ای می باشد.